W dniach 4-6 kwietnia w Krasnogrudzie odbyły się kolejne warsztaty Kronik Sejneńskich z udziałem Moniki Mamińskiej. Tym razem przedmiotem warszatów była praca nad głosem oraz pieśni pogranicza.

Monika Mamińska-Domagalska - od 22 lat związana z Fundacją „Muzyka Kresów”, od 12 lat prowadzi warsztaty śpiewu tradycyjnego. Na początku swoich poszukiwań zafascynowana była pieśniami ukraińskimi, ucząc się śpiewu od członków zespołu „Drewo” – Hanny Koropniczenko, Iryny Klymenko i, w największym stopniu, Romana Jenenki. Potem doceniła monodyczne piękno pieśni polskich, zauważając paralelność tych melodii z muzyką współczesną. Pieśni polskie, ze względu na większą artykulacyjność języka polskiego i rozpiętość melodyczną są, wbrew pozorom, trudniejsze do wykonania, niż wielogłos ukraiński. Dotyczy to także odbioru tych pieśni przez słuchacza, gdyż wydają się prostsze i nie tak atrakcyjne, jak wielogłosowe. W pracy warsztatowej interesują ją najbardziej aspekt terapeutyczny i twórcza improwizacja otwartym głosem, poszukiwanie własnego tembru i języka pieśni, dochodzenie do prawdy, tak interpretacyjnej, jak i tej najtrudniejszej – prawdy o sobie. W tym ostatnim procesie, według M. Mamińskiej-Domagalskiej niezwykle pomaga szukanie własnego głosu i zaakceptowanie go. Praca nad głosem zawiera bowiem elementy pracy z ciałem, ale jeszcze bardziej – pracy duchowej. Sztuka bowiem jest, według niej, przejawem tęsknoty za Bogiem. Prowadziła warsztaty z wieloma grupami, współpracowała przy powstaniu kilku spektakli (głownie do utworów Tadeusza Słobodzianka z aktorami teatrów: Starego, Narodowego, Nowego w Łodzi i Teatru im.C.K. Norwida w Jeleniej Górze). Od 2008 r. pracuje w Ośrodku Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża” w Lublinie.