Wtorki filmowe w Pograniczu 
Nosferatu Wampir, reż. Werner Herzog, prod. niemiecko-francuska, 1978 rok 
DOM POGRANICZA, godz. 17:00 

Nosferatu Wampir 
reżyseria: Werner Herzog 
występują: Klaus Kinski, Isabelle Adjani, Bruno Ganz, Roland Topor 
Produkcja: niemiecko-francuska, 1979 rok 

Nosferatu-wampir jest pierwszym w twórczości Wernera Herzoga filmem grozy. Powstał w oparciu o wydaną w 1897 r powieść Brama Stokera Drakula, której bohater miał swój rodowód w osobie panującego w latach 1456-1462 hospodara wołoskiego, Włada IV zwanego Palownikiem (...). Herzog zamierzył swój film jako remake, głównie stylistyczny, dzieła Murnaua, licząc na możliwości wydobycia nowych znaczeń z tej mrocznej baśni, poprzez zderzenie jej z kontekstem współczesnej kultury. (...) Dzięki pewnym zmianom w stosunku do pierwowzoru, Herzog nadał swemu filmowi nowe znaczenie. Jego wampir jest fantomem uczłowieczonym (znaczenie słowa "Nosferatu": żywy trup ludzki - staje się tu bardziej przystające), poszukującym uczuć. Roztaczane przez niego zło jest piętnem, którego nie może się pozbyć. Znamiennie brzmią jego słowa: "śmierć nie jest najokrutniejsza, bo gorsze może być wieczne trwanie, a raczej pozbawienie możliwości śmierci". Świat ludzki u Herzoga w zetknięciu ze śmiertelnym piętnem zła, zdolny jest tylko do biernego trwania, jest jakby martwy, może nawet bardziej przerażający od wampirycznego. (...) 
Filmowy Serwis Prasowy 8/1980 

(...) Film Herzoga mówi (...) o potrzebie miłości, niezbędnej żeby mogło się spełnić ludzkie życie. Lecz autor zawarł w nim także refleksję społeczną. (...) W jednej z najosobliwszych sekwencji tłumy zadżumionych mieszkańców miasta fetują orgiastyczne święto: wyrzucają przez okna zasobny dobytek, ucztują i tańczą na rynku, kochają się i piją wśród świń, kóz i szczurów (sceny jak z obrazów Boscha). W obliczu zagłady poczuli się wyzwoleni z rygorów i konwenansów, co więcej - są szczęśliwi na gruzach dotychczasowego społecznego ładu. Nosferatu przyniósł im wolność, chciwi, nieczuli mieszczanie odzyskali człowieczeństwo. (...) 
Hanna Samsonowska Kino 2/1980 

Kim właściwie jest wampir? Co znaczy? Według prof. Marii Janion - najwybitniejszej u nas interpretatorki problemów romantyzmu - wampir jest istotą z pogranicza, pozwalającą wyobraźni wkroczyć na tamtą stronę, nie tracąc jednocześnie kontaktu ze światem żywych. Wampir symbolizuje zarówno romantyczne pożądanie śmierci, jak i romantyczny bunt przeciw śmierci. Jest żywym trupem, istotą, która pragnąc ponad wszystko życia zaprzedała duszę Złu i sama szerzy śmierć. Jego tragiczna egzystencja jest próbą przechytrzenia praw natury. (...) 
Tadeusz Sobolewski Film 10/1980