„W stronę Xenopolis” to już kolejny wybór esejów w bogatym dorobku Krzysztofa Czyżewskiego, ale chyba najobszerniejszy z dotąd wydanych. W 500-stronicowym tomie znalazło się ponad 30 tekstów, najważniejszych, jakie szef Pogranicza pisał i publikował w ciągu ostatnich kilku dekad. Książka to zapis godnej pozazdroszczenia erudycji, przenikliwości, diagnozy naszych czasów i tego, jakiej nauki ciągle nie wyciągamy z przeszłości.
Czyżewski dzieli się z czytelnikami refleksją na temat kultury, historii, filozofii, sztuki. Pisze o bliskich mu i niezwykle ważnych dla polskiej i światowej kultury ludziach, m.in. o Czesławie Miłoszu, Tomasie Venclovie, Jerzym Ficowskim, Jerzym Giedroyciu. I o miejscach – m.in. Czerniowcach, Sarajewie, Kosowie, Wilnie, Berlinie i innych istotnych przestrzeniach, w których praktykował dialog międzykulturowy, obserwował, uczył się.
W jednym z esejów pisze też przejmująco o swojej wizycie w willi w Wannsee (Niemcy). Dziś jest tu centrum edukacji o Holocauście, a w 1942 r. spotkali się tu naziści, by ostatecznie, metodycznie, bez żadnych wątpliwości, w sposób przerażająco zimny i obojętny przygotować coś, co eufemistycznie nazwali „ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej”, a co w rzeczywistości było zapisem metodologii ludobójstwa na masową skalę. Czyżewski „Protokół konferencji w Wannsee” nazywa „najbardziej wstydliwym dokumentem najnowszej historii”, „mową zbrodni w najczystszej postaci”.
Laureaci i nominowani
Otrzymując nagrodę Ambasadora Nowej Europy za rok 2019, Krzysztof Czyżewski dołączył do szacownego grona innych publicystów, pisarzy i intelektualistów. Dotychczas nagrodę za swoje książki otrzymali m.in. Dominic Lieven, Claudio Magris, Nilüfer Göle, Serhij Płochij, Aleksander Kaczorowski, Tony Judt i Timothy Snyder.
W tym roku do Nagrody Ambasadora Nowej Europy nominowano pięć książek. Oprócz „W stronę Xenopolis” Czyżewskiego nominacje otrzymały publikacje: „Śmierć na Kosowym Polu” Ivana Colovicia (wyd. Wydawnictwo Pogranicze), „Frau Müller nie zamierza więcej płacić” Natalki Śniadanko (Wydawnictwo Warsztatów Kultury w Lublinie), „Słowacja. Dzieje obojętności” Martina M. Šimecki (Wydawnictwo Universitas) i „W czasach szaleństwa” Magdaleny Grochowskiej (Wydawnictwo Agora).
Budowanie mostów
Nie sposób wyliczyć wszystkich publikacji i wyróżnień współtwórcy Fundacji i Ośrodka Pogranicze. Kolejna nagroda za książkę powiększa olbrzymi dorobek Czyżewskiego, który wiele mówi o jego sposobie myślenia o świecie, jak również (mimo wszystko) o wierze w ludzi. Publicysta, pisarz, tłumacz, wykładowca, animator kultury, praktyk idei, wraz ze współpracownikami od kilku dekad buduje mosty na pograniczach i propaguje ideę dialogu międzykulturowego, gdzie tylko się pojawi: na krańcach Europy Środkowo-Wschodniej, na Bliskim Wschodzie, w Azji, Afryce, USA.
Czyżewski wraz z zespołem Pogranicza przez wiele lat pracował nad tym, by stworzyć w Krasnogrudzie pod Sejnami (miejscu, gdzie u swojej rodziny przed wojną często bywał Czesław Miłosz) Międzynarodowe Centrum Dialogu. Od lat zjeżdżają tam znakomite osobowości, ludzie świata nauki, kultury, literatury, sztuki, zamieniając Krasnogrudę w twórczą agorę.
Czyżewski przez lata zdobył niezliczoną liczbę nagród i tytułów (m.in. Małe Berło Kultury Polskiej – przyznane przez Jerzego Giedroycia, Nagrodę Dana Davida czy Europejską Nagrodę Kultury im. Księżniczki Małgorzaty (otrzymał ją wraz z zespołem Pogranicza). Jest autorem m.in. książek: „Ścieżka pogranicza” (2001), „Linia powrotu. Zapiski z pogranicza” (2008), „Miłosz. Tkanka łączna” (2014), „Małe centrum świata. Zapiski praktyka idei” (2017), „Żegaryszki” (2018).