Krzysztof Rutkowski (ur. 21 listopada 1953 w Warszawie) - pisarz, eseista, historyk literatury i kultury, edytor, tłumacz, dziennikarz. Profesor nadzwyczajny w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego.

Niemal od początku swej drogi twórczej tropi działania z pogranicza literatury i poezji czynnej (Przeciw (w) literaturze. Esej o poezji czynnej Mirona Białoszewskiego i Edwarda Stachury, Bydgoszcz 1987), co doprowadziło go do badań nad „akcjami” Adama Mickiewicza, którego biografii i twórczości jest wybitnym znawcą ("Braterstwo albo śmierć. Zabijanie Mickiewicza w Kole Sprawy Bożej", Paryż 1988, Gdańsk 1999; "Stos dla Adama albo Kacerze i kapłani", Warszawa 1994). Stworzył nowe gatunki pisarskie – „pasaże” i „przepowieści" – zacierające sztuczne granice między literaturą „piękną” i „naukową”, i pozwalające na wielowymiarową refleksję nad kulturą współczesną i obecnością w niej tradycji dawnych (słynna trylogia: "Paryskie pasaże", Gdańsk 1994; "Raptularz końca wieku", Gdańsk 1997; "Śmierć w wodzie", Gdańsk 1999; także "Książę bezdomny", Lublin 1999; "Kościół świętego Rocha", Warszawa 2001). Z poszukiwaniami tymi wiążą się też wybitne książki opublikowane niedawno: "Zakochany Stendhal. Dziennik wyprawy po imię", Gdańsk 2006; "Ostatni pasaż". "Przepowieść o byciu byle-jakim", Gdańsk 2007. Edytor pism Edwarda Stachury (wspólnie z Henrykiem Berezą i Ziemowitem Fedeckim) i Aleksandra Wata. Autor przekładów ważnych książek pisarzy francuskich,  m.in. Pascala Quinarda i Daniela Beauvois. Po kilkudziesięciu latach spędzonych w Paryżu, gdzie pracował w Sekcji Polskiej RFI, wrócił do Warszawy.